استراتژي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در ازبكستان
مقدمه:
ازبكستان امروزي بزرگترين ميراث‌دار پاره‌هاي خاك ماوراءالنهر و سرزمين خراسان بزرگ پس از اسلام است به طوري كه در حصار جغرافيايي اين سرزمين كه امروز ازبكستان خوانده مي‌شود صدها عالم، شاعر، فيلسوف، محدث و عارف مي‌زيسته‌اند و يا منسوب به آنند. سمرقند، بخارا، خوارزم، خيوه، ترمذ و… از نام آشناترين شهرهاي تاريخي براي هر ايراني به حساب مي‌آيند.
ازبكستان از نظر ظرفيت‌هاي اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي چه در زمان شوروي سابق و چه پس از استقلال مهم‌ترين كشور اين منطقه محسوب مي‌شود. اين كشور پرجمعيت‌ترين كشور اين منطقه مي‌باشد و به لحاظ سرمايه‌هاي طبيعي فراواني كه دارد ازجمله‌ي ثروتمندترين جمهوري‌هاي آسياي مركزي مي‌باشد.
اين كشور در مجموع 6221 كيلومتر مرز مشترك با همسايگان خود شامل قزاقستان، تاجيكستان، تركمنستان و افغانستان دارد و از نظر موقعيت جغرافيايي يك منطقه‌ي استراتژيك محسوب مي‌شود واز اين نظر مورد توجه خاص پيمان نظامي ناتو و امريكا است.
توجه به اين كشور كه اكثريت جمعيت آن مسلمان‌اند و اشتراكات بي‌شماري با ايران دارند و پس از ايران، افغانستان و تاجيكستان بيشترين تعداد فارس زبانان در اين كشور زندگي مي‌كنند؛ اسلام و فرهنگ اسلامي با خون مردن آن عجين شده است؛ گنجينه‌هاي بي‌نظير و كم نظير نسخ خطي در كتابخانه‌هاي آن وجود دارد و همچنين ظرفيت‌هاي خالي زيادي براي گسترش مناسبات دو كشور به ويژه در بعد فرهنگي وجود دارد، از جنبه‌هاي مختلف براي كشورمان داراي اهميت خاص مي‌باشد.