سقوط و اضمحلال اخلاق انسانی در جامعه امروز ایران

  بیقين می دانیم سقوط و اضمحلال اخلاق انسانی در جامعه امروز ایران و شاکله اداری آن سبب گشته است که بیشتر آدمیان در جامعه ایران امروزی صورت آدمی بیابند و معنی آدمی ندارند، و بحقیقت خر و گاو و گرگ و پلنگ و مار و کژدم اند و باید که ترا هیچ شک نباشد که چنين است. در هر شهری چند کسی باشند که صورت وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ » معنی آدمی دارند و باقی همه صورت اند و معنی ندارند، قوله تعالى .«ّ وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَّا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (سوره اعراف،آیه 179)بسیاری از جن و انس را برای جهنم آفریده ایم ، دلهایی دارند که با آن درک نمی کنند و چشمهایی دارند که با آن نمی بینند و گوشهایی دارند که با آن نمی شنوند،ایشان چون چهار پایانند، بلکه از آنها گمراهتر هستند وایشان همان غفلت زدگانند».

می دانیم  که انسان کامل آن است که در شریعت و طریقت و حقیقت تمام باشد، و اگر این عبارت را فهم نمیکنی بعبارتی دیگر بگویم. بدان که انسان کامل آن است که او را چهار چیز بکمال باشد: اقوال نیک و افعال نیک واخلاق نیک و معارف. و هر که از این چهار هیچ ندارد هیچ ندارد.از این چهار ناقصان اند، و ایشاناند که از حساب بهایماند. و انسان کامل آزاد آن است که او را هشت چیز بکمال باشد، اقوال نیک و افعال نیک و اخلاق نیک و معارف و ترک و عزلت و قناعت و خمول. هر که این هشت چیز را بکمال رسانید کامل و آزاد است و بالغ و حر است. هر که چهار اولّ دارد وچهار آخر ندارد کامل است اماّ آزاد نیست و هر که چهار آخر دارد و چهار اولّ ندارد آزاد است اماّ کامل نیست، و هرکه این هشت جمله دارد و بکمال دارد کامل و آزاد و بالغ و حر است. با دنیا و صحبت اهل دنیا تفرقه و پراکندگی همراه ست که انسان کامل و آزاد همدمی و مصاحبت با اهل دنیا بپرهیزند و بگریزند. چنانکه دیگران از شير و پلنگ و مار و کژدم می ترسند و می گریزند.

از این رو ، مادر همه انحطاط اخلاقی در جامعه ایران امروز، کردار سلیقه ای و گزینشی و فرنشینی انتصابی در امور بوده،که شجاعت و عدالت را ذبح و دروغ،تزویر و تلبیس و دغا، ریا را مرسوم داشت که ثمره آن پلیدی و مشکلات ریز و درست دامن جامعه و کشور را فرا گرفته است. بر اثبات سخن همین بس است که  امام حسن عسگری(ع) می فرمایند : « جُعِلتِ الخَبائِثُ فی بَیت وَ جُعِل مِفتاحُهُ الکَذِبَ» تمام پلیدی ها در خانه ای قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است.(بحار الانوار، ج78، ص377)

ادامه نوشته

فرضیه اینکه سطح روابط ازبکستان  با ج.ا.ایران ارتقاء نخواهد یافت چگونه می توان ارزیابی کرد؟

بنابر تکاپو ها و رفت و آمدهای نیمه اول سال 1397 در روابط میان ازبکستان و ایران قرار است توسعه ای در روابط ازبکستان با ج.ا.ایران شکل گیرد . شکل گیری این توسعه روابط از دو جنبه قابل ارزیابی است. ابتدا اهمیت کشور ازبکستان بعنوان پرجمعیت ترین کشور آسیای مرکزی و قرارگیری در مرکز این منطقه مهم  استراتژیک و دوم، تغییرات کلان در حوزه سیاست خارجی در دوران میرضیایف، که برخی ازآن بعنوان مهمترین تحول پس از استقلال این کشور نام می‌برند.

این توسعه روابط در شرایطی انجام خواهد می شود که برخی ملاحظات منطقه‌ای و جهانی، بر آن سایه افکنده است. ازبکستان که در کمتر از 2 سال گذشته، بطور جدی با مهمترین کشورهای منطقه روابط خود را بازتعریف کرده است، (منطقه آسیای مرکزی بعنوان اولویت سیاست خارجی این کشور، در کنار چین، روسیه، ترکیه؛ و همچنین کشورهای فرامنطقه‌ای همچون کره جنوبی و آمریکا) به اعتقاد برخی کمتر اراده‌ای برای برقراری سطح بالای روابط با ایران خواهد داشت. این فرضیه، البته دارای موافقان و مخالفانی نیز هست.

مخالفان، موافقان،  فرصت‌ها و چالش‌هایی برای همکاری ایران و ازبکستان متصور اند.

مخالفان فرضیه ، امکان استفاده از ظرفیت همکاری دو کشور در شرایط حال حاضر را، در سایه توجه هر دو به ملاحظات اقتصادی شامل امکان مبادلات تجاری گسترده و همچنین مراودات ترانزیتی فارغ از هرگونه ایرادات سیاسی متصور می‌دانند و مواردی را هم در این خصوص پیشنهاد دارند. همچنانکه مسائل مربوط به مبارزه با تروریسم و استفاده درست از مواریث مشترک فرهنگی، از دیگر مسائلی ذکر می‌گردد که می‌تواند فارغ از هرگونه ملاحظاتی در محور روابط قرار گیرد.

موافقان فرضیه بر بی سرانجام بودن این توسعه روابط، معتقدند، در حال حاضر روابط ازبکستان با آمریکا (ضمن حفظ استراتژی کلی «چندجانبه گرایی») از اولویت‌های مهم سیاست خارجی تاشکند می‌باشد. این رویکرد قبل از خروج آمریکا از برجام  نیز وجود داشته و اکنون  اعمال تحریم‌های جدید آمریکا علیه ایران می‌تواند شرایط همکاری‌های دوجانبه ازبکستان با جمهوری اسلامی ایران را با مشکلات جدی تری روبرو کند. همچنان که برخی دیگر معتقدند، نبایستی از ملاحظات شریک اول ازبکستان در منطقه یعنی تاجیکستان، در خصوص لزوم فاصله‌گیری از تهران نیز به سادگی عبور کرد. در حال حاضر حفظ و توسعه روابط با تاجیکستان در اولویت سیاست خارجی تاشکند قرار دارد و بدیهی است ازبکستانی که بسیار دیر، فشردن دست همکاری با تهران را در سر دارد ؛ حتمالا ، همیشه و در همه حال این ملاحظات سیاسی و ایران هراسی دوشنبه، بی اعتنا باشد و لذا این مسائل بر سطح روابط تهران- تاشکند و  ایران با دیگر کشورهای چونان سایه صُقر موتلف خواهد بود .

ادامه نوشته